این تویی که رو فردا تاثیر میزاری

گاهي اوقات شب که مي خوابي، هيچ برنامه اي براي فردات نداري. فقط ميخوابي، بدون هيچ فکري براي فردا. فردا شايد زود بلند شي بري نون تازه بگيري، شايدم بخوابي تا لنگ ظهر.
اما وقتيايي هم هست که از روز قبل قراره کاري انجام بدي. شبش که ميخواي بخوابي، مگه مغزت اجازه ميده. هزار جور فکر مياد تو ذهنت. گاهي اوقات استرس داري، بعضي وقتام هيجانِ اتفاق معرکه ي فردا نميزاره بخوابي.
خوب که فکرشو کني مي بيني همه چيز به اين مربوط ميشه که فردا چه جوريه. شايد بهتر باشه شب که ميخواي بخوابي به اينکه چي تو فردا منتظرته فک نکني. شايد بهتر باشه تصميم بگيري مثلا ساعت 6 بلندشي، بدون اينکه به خستگيش فکر کني. يه جورايي تناقض داره. هم بايد فکر کني هم نبايد. بنظرم اول بايد به اين فکر کني که ميخواي فردا زود بلندشي اما بعد نبايد به اين فک کني که چقدر زوده يا براي چي بايد زود بلند شي، اگرچه خودت مي دوني چرا ميخواي بلندشي.
شايد يه جور عادت باشه. آدم بايد خودشو عادت بده. اگه وقتي ميخواي بخوابي بدوني که بايد سر يه ساعتي بلند شي، بدنت خودکار تنظيم ميشه. معمولا سريعتر خوابت مي بره، راحت ترم بيدار ميشي. ميشه گفت بدن خودشو ول نميکنه.
اگه بتوني يه همچين کاري کني، نبايد براحتي از دستش بدي. چون اون موقع فردا نيست که روي تو تاثير ميذاره. اين تويي که رو فردا تاثير ميزاري.